Kendi çölümde bir su damlasıydın bana.
Beni toprağa var gücünle yapıştırdın.
Ve hayat bulmamı sağladın.
Hiçliğin ta kendisiyken var oldun, var ettin.
Sayende bir fidanım şimdi.
Dilerim kökleri sağlam bir ağaç olurum.
Ve ilk meyvelerimi sunarım sana.
Çünkü Sen kainatın tüm lezzetlerini hakeden bir gülüşe sahipsin…