Halbuki yuların elinde olduğunu hatırlatırdı her sabah ve akşam,
Ama biz kibrimizden yemeği ve uykuyu keyif sandık…
Tarifsiz Acılar
“Tarifsiz acılar” tabirinde acının tarif edilebilir bir şeymiş gibi yansıtılması kadar saçma bir durum yok…
Nedir acının ölçüsü ki tarif edesin onu?
Babasını kaybeden çocuk mu daha acılı yoksa evladını kaybeden baba mı?
Acının içinde olan mı daha şanslı yoksa dışardan izleyip elinden hiçbir şey gelmeyen mi?
Velhasıl acının derecesi değil, geçmeyecek oluşu koyuyor insana…
Neden Felsefe?
Neden Felsefe?
İnsanlar hep bir merak fıtratı üzerine doğarlar.Şüphesiz ki bunun en büyük kanıtı 0-6 yaş grubundaki çocuklardır. 3 yaşına kadar bebekler etrafında gördüğü her şeyi tanımak için ağzına götürme eğilimindedir. Daha sonrasında ise dil öğrenilir ve ailelerin kabusu olan ve bitmek bilmeyen sorular başlar.