Değerli öğrenciler, öncelikle neler hissettiğinizi tahmin etmiyor aksine biliyorum. Sınav bitince rahatlayacağız derken şimdi de tercih telaşı başladı. Bütün bu yollardan geçmiş biri olarak size yardımcı olmak için bilmeniz gereken bir kaç hususu sizinle paylaşmak istiyorum. Buyrun okuyalım…
Dizinde ben olmak…
Ruhumun çekildiğini hissediyorum,
Senden ayrı kalışımın her saniyesinde.
O kadar zorki yaşamak.
Bir ufak ben olmak vardı şimdi dizinde.
Belki bir ömür belki sonsuzluk.
Sevmek seni
Sadece sevmek
Yaşamın tek amacı
Sana bir ömür vermek.
Günah Paradoksu
Dağlar, taşlar, hayvanlar kadar aklımız yoktu kabul ettik en büyük yükü. Ve düştük ana rahmine başımıza geleceklerden habersiz.
Hayatın Anlamı Üzerine
Yıllar sonra dönüp baktığımda ardıma,
Görmek istediğim hiçbir şey olmasın.
Hepsini yanımda görmek ve onlarla birlikte olmak istiyorum.
Adı Aşk
İnsan ömrünün üçte biri uykuda geçiyormuş.
Bunu ilk duyduğunda pek ciddiye almıyorsun belki.
Hayat Ağacı
Kendi çölümde bir su damlasıydın bana.
Beni toprağa var gücünle yapıştırdın.
Ve hayat bulmamı sağladın.
Anneler Günü
Sanki en başa dönmüş gibiyim,
İlk havanın ciğerleri nasıl yaktığını unutmuşum.
Ve bedenime vurulan şamarların acısı, hala yakmakta canımı.
Oysa ne güzeldi dışardaki kötülüklerden koruyan bir meleğin varlığı.
Saçma Bir Hikaye
Duyguların yitip gittiği, duygusuzlaştığı bir zaman dilimiymiş. Ormanların kralı aslan, kendi topraklarında yalnız ve huzurlu bir hayat yaşarmış. Herkes ondan korkar ve alanına yaklaşmaya çekinirmiş.
Masumiyet
Sessizce çaldı kapıyı kimse duymasın diye ve girdi içeri. Zaten girecekti neden vurduğunu O’da bilmiyordu. Hem biri içeri girmeyi kafaya koymuşsa izin istemezdi kimseden. Ama O, o kadar masumdu ki kapıyı çaldı hırsızlık yapacağı yere girmeden. Ne aradığını biliyordu ve görür görmez aldı, sardı sımsıkı. O kadar sarılmıştı ki O’na, biri onu yakalasa elinden almaya utanırdı. Çünkü O, en çok O’na yakışmıştı.
Hiçken Yok Olmak…
Cehaletin verdiği mutluluktu bizi yaşama sürükleyen. Ama nerden bilebilirdik bizi en kuytu acıların içine çekenin yine o merak olacağını. Tanrısal bir güçle bilseydik belki istemezdik yaşamayı bu kadar. Hiçken mutluyduk ama varolanı yitirdiğimizde yok olduk. Var olanı yitirmek daha zordu hiçlikten. O yüzdendir ki tüm düşünürler hiçliği seçerken biz onları anlamadık ve müstehzi bir tavırla, aslında kendimizle alay ettiğimizi bilmedik, bilemedik. Bilseydik yapmazdık. Bilselerdi yapmazlardı.